Sa sabong, walang tiyak na pattern o estratehiya na garantisadong magbibigay sa iyo ng panalo sa bawat laban. Ang sabong ay isang laro ng suwerte at kadalasang nakasalalay sa kakayahan ng manok at sa palakad ng laro. Gayunpaman, may ilang mga manlalaro at sabungero na nagtatangka na humanap ng mga pattern o “pamahiin” na maaaring magbigay sa kanila ng pakinabang sa pagtaya.
Ilalabas ang mga manok sa loob ng tupada (arena) at ipapakipaglaban sa isa’t isa. Ang mananalo ang siyang may pinakamahabang buhay o ang unang makakabagsak ng kalaban. Ang mga manlalaro ay maaaring magbase ng kanilang mga taya sa kondisyon ng mga manok, ang kanilang mga nakaraang pagganap, o mga pananawagan sa “hula” ng mang-aagaw. Subalit, hindi ito garantisadong magbibigay ng tagumpay sa lahat ng pagkakataon.
Ang paglalaro ng sabong ay madalas na umuugma sa tradisyon at pamamahala ng kapwa mananakahan at hindi lamang sa pakikibaka ng manok. Ang pinakamahalaga sa paglalaro ng sabong ay ang pagbibigay-pugay sa kultura at kasaysayan nito habang naaangkop sa mga regulasyon at batas na ipinapatupad sa bansa.